Chapter :
(Page : )
હું મક્કા તરફ જઈ રહ્યો હતો કે મારી નજર સામે એક્સીડન્ટ થયું.સાફ દેખાય રહ્યું હતું કે આ ભયંકર ઘટના છે. સૌથી પહેલાં હું જ નજીક પહોંચ્યો.મારી ગાડી નજીક માં ઉભી કરી દીધી. જલ્દીથી બહાર નીકળી તે ગાડી તરફ દોટ લગાવી જેથી તેમાં સવાર લોકોની જાન બચાવી શકું. ડરતો ડરતો આગળ વધ્યો. જેવું ગાડી તરફ મેં જોયું કે મારા દિલની ધડકનો તેજ થઈ ગઈ. બન્નેવ હાથ ધ્રુજવા લાગ્યા. આ ભયંકર ઘટના જોઈ મારો શ્વાસ રૂંધાવા લાગ્યો. અને મારી આંખો ભરાઈ આવી.
અજીબ દ્રશ્ય હતું. ડ્રાઈવર સ્ટેરીંગ સાથે મોતની હાલતમાં હતો. અને પોતાની આંગળી વડે ઈશારો કરી રહ્યો હતો. તેનો ચહેરો ચમકતો હતો. ચહેરા પર દાઢી સજાવેલી હતી. ચાંદના ટુકડા સમાન ખુબસુરત હતો.
હું ગાડીમાં આમતેમ જોવા લાગ્યો તો એક નાનું બાળક ડ્રાઈવર ની પીઠ પર પડેલું દેખાયું.જેના બન્નેવ હાથ ડ્રાઈવર ની ગરદન પર નાખેલા હતા. તે પણ જીંદગી ને વિદાય આપી ચૂક્યો હતો.
મેં એના જેવી મય્યત કદી જોયી ન હતી. તેના ચહેરા પર રોફ હતો.ચહેરો સુરજની જેમ ચમકી રહ્યો હતો. આંગળી કપાય જવાની સાથે પણ અલ્લાહ ની વહદાનિયત (એકેશ્વરવાદ) નો એકરાર કરી રહી હતી. ચહેરા પર સ્મિત છવાયેલું હતું. પસાર થતી ગાડીઓ ત્યાં રોકાવા લાગી. શોરબકોર થવા લાગ્યો. થોડી જ ક્ષણોમાં આ બધું થઇ ગયું. હું ભૂલી ગયો કે જોવું ગાડી માં કોણ કોણ છે હું એક એવી માં ના જેમ રડવા લાગ્યો જેનો દીકરો ખોવાઈ ગયો હોય.મને કંઈ ભાન ન હતું કે મારી આસપાસ કોણ છે? જેણે પણ મને રડતાં જોયો તેને એમ થયું કે હું આ લોકોનો નિકટનો માણસ છું.અમુક લોકોએ પાછળ ની સીટ પર બેઠેલા બાળકો અને એક સ્ત્રીને બહાર કાઢ્યા. મેં પાછળ જોયું તો એક સ્ત્રી પોતાના કપડાં સમેટી ને બેઠેલી હતી.તેણે પોતાના બુરખા ને સારી રીતે સંભાળી રાખ્યો હતો. તે ચુપચાપ અમારી તરફ જોઈ રહી હતી.તેણે પોતાના બે બાળકો ને છાતી સાથે ચાંપી દીધા હતા.અલ્લાહની કુદરત કે એ બાળકોને કંઈ પણ થયું ન હતું. એક્સીડન્ટ ના કારણે બાળકો ધ્રુજી રહ્યાં હતાં. પેલી સ્ત્રી અલ્લાહ ની યાદમાં (ઝિક્રમાં) મગ્ન હતી. અને બાળકો ને હિમ્મત આપી રહી હતી. મને એમ લાગ્યું કે આ સ્ત્રી હિંમત અને હોંસલાનો પહાડ હતી. દ્રઢતા સાથે કારમાં થી ઉતરવાની કોશિશ કરવા લાગી.તે ન તો રડી રહી હતી અને ન તો આક્રંદ કરી રહી હતી. અમે બધાએ મળી તેને કારમાંથી બહાર કાઢ્યા.જેણે પણ મને જોયો તેને આમ લાગ્યું કે હું તેમની મુસિબતનો સહભાગી છું એટલે કે નિકટનો માણસ છું. હું ઘણો રડ્યો.લોકો મને જોઈ રહ્યા હતા.તે સ્ત્રી મારી નજીક આવી કહેવા લાગી કે મારા દિની ભાઈ! તમે રડો નહીં. એ તો ઘણા સારા માણસ હતા. આટલું જ કહી શકી અને પોતાની જાત પર કાબૂ ન રાખી શકી. અને તેનો અવાજ આંસુઓ માં ડૂબી ગયો. સ્ત્રીએ કારની બહાર નીકળી પોતાના બુરખાને ઠીક કર્યો. લોકોની ભીડ જોઈને અને શોરબકોર સાંભળીને બાળકો ને લઈ દૂર ચાલી ગઈ. એક નેક માણસે તેના એક બાળકને હોસ્પિટલ ખસેડ્યો. તે દૂર ઉભા રહી આ બધું જોઈ રહી હતી. પોતાના બાળકોની નજરને તેમના પિતા અને ભાઈ પર પડવાથી રોકી રહી હતી. હું તે સ્ત્રી તરફ આગળ વધ્યો અને અદબથી કહ્યું. તમે મારા સાથે કારમાં બેસી જાવ હું તમને તમારા ઘરે છોડી આવું. તેણે દ્રઢતા પણે કહ્યું કે અલ્લાહની કસમ હું ફક્ત તે જ કારમાં સવાર થઈશ જેમાં મારી સાથે બીજી સ્ત્રી પણ હશે. (હાલત ગમે તેટલી ગંભીર હોય પરંતું શરીઅતનો એક નાનો હુકમ પણ કેવી રીતે છોડી શકું) હવે મામલો થાળે પડતાં લોકો પોતાનો રસ્તો લેવા માંડ્યા. હું દૂર ઊભો રહી ગમમાં સપડાયેલ સ્ત્રીને જોઈ રહ્યો હતો અને દિલમાં એક સવાલ આવી રહ્યો હતો કે કાલે કયામતના દિવસે મને સવાલ કરવામાં આવશે કે તમે આ સ્ત્રીની મદદ કેમ ન કરી ? હવે હું તેની મુશ્કેલ ઘડીમાં તેની સાથે ઉભો રહી તેના માટે એવી ગાડીનો ઈન્તેજાર કરવા લાગ્યો જેમાં બીજી કોઈ સ્ત્રી પણ હોય. અને આ સ્ત્રીની એક પહાડ જેવી મક્કમતા પર ગર્વ કરવા લાગ્યો. બે કલાક ગુજરી ગયા પછી અચાનક એક કાર અમારી પાસે આવી ઉભી રહી. જેમાં એક માણસ સાથે તેનું ફેમિલી પણ હતું. એમને મેં પુરી કહાની કહી સંભળાવી તેમની કારમાં લીફટ માંગી. પેલા માણસે મદદ કરવાની ભાવના સાથે આ સ્ત્રીને કારમાં બેસાડી દીધા. એ સ્ત્રી તો ચાલી ગઈ પરંતુ દીનના એક એક હુકમ પર અમલ કરવાની દ્રઢતાનો પાઠ ભણાવી ગઈ. એ એક સ્ત્રી ન હતી. એક મક્કમતા નો પહાડ હતી. હું તેને કારમાં બેસાડી મારી કાર તરફ આગળ વધ્યો. આ સ્ત્રીની સફર અને સહનશીલતા જોઈ હું પણ હેરાન હતો કે અચાનક મને કુરઆન શરીફની હા મીમ સુરતની ૩૦ નંબર ની આયત યાદ આવી ગઈ. જેનો ભાવાર્થ આ પ્રમાણે છે કે જેણે કહ્યું કે મારો પાલનહાર એક અલ્લાહ જ છે અને આ અકીદા પર મક્કમતા સાથે અડીખમ રહ્યો તો ફરીશ્તાઓ આ ખુશખબરી લઈ ઉતરે છે કે તમને ડરવાની જરૂરત નથી અને ગમ કરવાની પણ જરૂરત નથી અને એ જન્નત થી ખુશ થઈ જાઓ જેનો તમારી સાથે વાયદો કરવામાં આવ્યો હતો. અમે દૂન્યવી જીંદગીમાં પણ તમારા દોસ્ત હતા અને આખિરતમાં પણ તમારા દોસ્ત છે.
હા! તમે જે કંઈ દૂનિયામાં છોડીને જઈ રહ્યા છો એ વિશે ડરવાની જરૂરત નથી. અમે તમારા ઘરવાળાઓની હિફાઝત કરીશું. ડર અને બીકના માહોલમાં તેમને સાંત્વના આપીશું.તેમના દિલોને મજબૂત કરીશું. અને તેમની રોઝી રોટીની તકેદારી રાખીશું.અને તેમની ઈજ્જત વધારીશું.
સુબ્હાનલ્લાહ! કુરઆન શરીફમાં કેવી સરસ ઈમાનવર્ધક વાત કરી છે!!! અને કેટલી પ્યારી અને ન્યારી વાતો છે!! અલ્લાહ કેટલો કૃપાળુ અને દયાળુ છે અને આપણે કેટલા ગાફેલ!!!
મારા વાંચનાર મિત્રો! શું હજૂ પણ વખત નથી આવ્યો કે આપણા દિલો અલ્લાહના ખોફ અને ડરથી ધ્રુજવા લાગે!! ગફલત અને ગુનાહો વાળી જીંદગી ને તિલાંજલિ આપી કૃપાળુ અને દયાળુ અલ્લાહ ની બંદગી વાળી જીંદગી અપનાવી લઈએ જે અલ્લાહ હંમેશા માટે જીવિત છે જેને કદી મોત નથી આવવાની. એ પરવરદિગાર એટલો જબરદસ્ત માલદાર છે જે કદી કંજૂસીથી કામ નથી લેતો. કેટલી સરસ અને ખુશ કિસ્મતી કહેવાશે જ્યારે તેે રાતના સન્નાટામાં આપણને તેના સમક્ષ રડતાં અને કરગરતા જોશે અને દિવસ દરમિયાન તેના પાક કલામને પઢવા અને સમજવામાં પરોવાયેલા જોશે. આ વાત અલ્લાહ ને કેટલી સારી લાગશે કે તે આપણને એ હાલતમાં જોશે કે આપણી નજરો હરામ ઠરાવેલ વસ્તુઓ તરફ આકર્ષિત થવાથી બચેલી રહશેે . ન તો આપણે પરસ્ત્રી તરફ ગલત નજર કરીએ અને ન તો કોઇ ગલત વાતો માં ટાઈમ પસાર કરીએ.
(ડૉક્ટર મુહંમદ અબ્દુર્રહમાન અરીફીની કિતાબ ઝીંદગીકી આખરી તસ્વીરેં)
Log in or Register to save this content for later.